Είναι μεγάλη μου τιμή που το νέο πεζογράφημα του Σπύρου Μπρίκου “ασφοδελός λειμώνας” που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις “Μανδραγόρας” φέρει στο εξώφυλλο του το εικαστικό μου έργο «Ξεριζωμός».

Ο «ασφοδελός λειμώνας» του Σπ. Μπρίκου κατά τη γνώμη μου είναι σεισμογράφος ψυχής. Αποτελεί ένα οικουμενικό μανιφέστο. Μια λογοτεχνική γροθιά στην καθεστηκυία τάξη. Τολμηρό και ταυτόχρονα με βαθύτατη ουμανιστική προσέγγιση και έντονο λυρισμό, έργο.

Επίσης ο συγγραφέας θέτει ένα σημαντικότατο θεμελιώδες αίτημα αυτό της βαθιάς γνώσης, δίνοντας κίνητρο αναζήτησης. Αποδεικνύοντας άλλη μια φορά την ευρυμάθεια του, καθιστά συνένοχα για τη σύνθεσή του πεζογραφήματος του, συγγραφικά έργα κλασικών στοχαστών και όχι μόνο.

Με τον Σπύρο, μοιραζόμαστε κοινές ανησυχίες. Αυτή η σύμπραξή μας εκτός από πολύτιμη ήταν και αναπόφευκτη.

Στη σελίδα 27 του βιβλίου γράφει. «Ονομάζομαι πενθέας. Γυρίζω από το νταχάου. Από το άουσβιτς. Δραπέτευσα. Επιστρέφω στην πατρίδα μου στα παράλια του εύξεινου πόντου. Οργανώνω τη διεθνή του πένθους. Το ανώτατο δικαστήριο όλων των ανθρώπινων φυλών και των ειδών πάνω στη γη. Σε εκείνη τη μεγάλη δίκη υπήρξα κι εγώ μάρτυρας.»…

Ευχαριστώντας τον από καρδιάς για όλα, θέλω να του ευχηθώ να είναι το έργο του καλοτάξιδο, αφιερώνοντας του μια έκφραση από τους αφορισμούς του Νικόλα Κάλας.
«Δεν γράφω για να διαβαστώ, αλλά για να ξαναδιαβαστώ»!!!